ایمپلنت پایه کوتاه یا مینی ایمپلنت (مزایا، معایب)

ایمپلنت پایه کوتاه یا مینی ایمپلنت ها (Mini Implant) نوع متفاوتی از ایمپلنت‌های دندانی هستند که معمولاً برای بیمارانی استفاده می‌شوند که استخوان فک کافی برای قرار دادن ایمپلنت‌های استاندارد ندارند و نمی‌خواهند پیوند استخوان انجام دهند. این ایمپلنت‌ها دارای قطر کوچکتری هستند و معمولاً در شرایطی که فضای کافی برای ایمپلنت‌های استاندارد وجود ندارد؛ از آن ها استفاده می شود.  به گفته متخصص ایمپلنت در تهران به دلیل کوتاه بودن طول ایمپلنت، میزان پایداری ممکن است کمتر از ایمپلنت‌های استاندارد باشد و در نتیجه برای فشارهای سنگین جویدن مناسب نباشند.

مینی ایمپلنت ها

مینی ایمپلنت یک نوع ایمپلنت دندانی با قطر کوچکتر از ایمپلنت‌های استاندارد است که برای جبران دندان‌های از دست رفته یا تثبیت پروتزهای دندانی استفاده می‌شود. این ایمپلنت‌ها معمولاً قطر کمتر از ۳ میلی‌متر دارند و به دلیل طراحی خاص خود برای موارد خاص دندانپزشکی  کاربرد دارند و به دلیل اندازه کوچک‌تر، نیاز به پیوند استخوان را کاهش می‌دهند. در واقع ایمپلنت‌های پایه کوتاه برای افرادی که دارای توده استخوانی محدود در فک هستند طراحی شده‌اند.

ویژگی‌ها مینی ایمپلنت ها:

• قطر کمتر از ۳ میلی‌متر
• برای بیمارانی که فضای کافی برای ایمپلنت‌های استاندارد ندارند یا حجم استخوان فک آنها کم است مناسب است.
• نصب سریع‌تربدون نیاز به برش وسیع و جراحی‌های پیچیده
• زمان بهبودی کوتاه‌تر و درد بعد از جراحی کمتر
• بدون نیاز به پیوند استخوان
• کمک به تثبیت پروتزهای دندانی متحرک
• هزینه کمتر به دلیل فرآیند ساده‌تر نصب و استفاده از مواد کمتر

مینی ایمپلنت‌ها برای همه بیماران مناسب نیستند و بیشتر برای مواردی کاربرد دارند که استخوان فک ضعیف یا فضای دندان محدود است.

مزایای مینی ایمپلنت

مینی ایمپلنت ها دارای مزایای متعددی می‌باشند. در زیر متخصص ایمپلنت دیجیتال در تهران به برخی از مهم‌ترین مزایای مینی ایمپلنت اشاره می‌کنند:

1. کم تهاجمی: مینی ایمپلنت‌ها به دلیل اندازه کوچک‌تر و طراحی خاص خود، معمولاً نیاز به جراحی کمتری دارند.
2. درد و ناراحتی کمتر: بیماران معمولاً درد و ناراحتی کمتری را در مقایسه با ایمپلنت‌های استاندارد تجربه می‌کنند.
3. هزینه کمتر: مینی ایمپلنت‌ها اغلب هزینه کمتری نسبت به ایمپلنت‌های بزرگتر دارند؛ زیرا نیاز به تجهیزات پیچیده کمتری دارد.
4. استحکام مناسب: مینی ایمپلنت‌ها به عنوان پایه‌ای برای دندان‌های مصنوعی یا پروتزهای متحرک عمل می کنند.
5. قابلیت استفاده در فضاهای محدود: برای افرادی که دارای فضای محدود در دهان هستند یا استخوان فک کافی ندارند؛ مناسب است.
6. پشتیبانی از پروتزهای متحرک: مینی ایمپلنت‌ها می‌توانند به عنوان پشتیبانی برای پروتزهای متحرک عمل کنند.

معایب مینی ایمپلنت

مینی ایمپلنت‌ها با وجود مزایای زیادی که دارند، چندین عیب و محدودیت نیز دارند که باید قبل از انتخاب این روش به آنها توجه شود. در زیر به برخی از مهم‌ترین معایب و محدودیت‌های مینی ایمپلنت اشاره می‌کنیم:

• پایداری کمتر نسبت به ایمپلنت‌های استاندارد
• برای تحمل فشارهای سنگین مناسب نیستند.
• محدودیت در استفاده برای دندان‌های عقب
• در بیماران با تحلیل شدید استخوان یا کیفیت پایین استخوان ممکن است مناسب نباشند.
• نیاز به دقت بالا در نصب
• عدم قابلیت استفاده برای پروتزهای سنگین و ثابت
• امکان شکستگی و جابجایی
• عمر کوتاه‌تر

ایمپلنت پایه کوتاه با ایمپلنت پایه بلند چه تفاوتی دارد؟

ایمپلنت‌های پایه کوتاه و پایه بلند هر دو به عنوان جایگزینی برای دندان‌های از دست رفته استفاده می‌شوند؛ اما تفاوت‌های مهمی در ساختار، کاربرد و شرایط استفاده آنها وجود دارد که در ادامه بهترین متخصص ایمپلنت یک روزه در تهران به توضیح این تفاوت ها پرداخته اند:

طول ایمپلنت

ایمپلنت پایه کوتاه (Short Implant): طول کمتری دارد (معمولاً کمتر از ۸ میلی‌متر) و مناسب برای بیمارانی است که ارتفاع استخوان فک کافی ندارند.

ایمپلنت پایه بلند (Standard Implant): طول بیشتری دارد (معمولاً بین ۸ تا ۱۵ میلی‌متر یا بیشتر) و برای بیمارانی که استخوان فک کافی دارند و می‌توانند فشارهای بیشتری را تحمل کنند مناسب می باشد.

نیاز به پیوند استخوان

ایمپلنت پایه کوتاه: معمولاً نیاز به پیوند استخوان ندارد زیرا در مواردی استفاده می‌شود که ارتفاع استخوان فک کافی نیست. در این شرایط، ایمپلنت‌های بلند نیاز به جراحی‌های پیچیده‌تر مانند پیوند استخوان دارند.

ایمپلنت پایه بلند: در بیمارانی که ارتفاع و حجم استخوان فک کافی نیست؛ ممکن است نیاز به پیوند استخوان قبل از نصب ایمپلنت باشد.

پایداری و تحمل فشار

ایمپلنت پایه کوتاه: به دلیل طول کمتر، معمولاً توان تحمل فشارهای سنگین (مثل فشار جویدن دندان‌های عقب) را ندارد و مناسب برای نواحی با فشار کمتر، مانند دندان‌های جلو یا فک بالا می باشد.

ایمپلنت پایه بلند: پایداری بیشتری دارد و می‌تواند فشارهای سنگین‌تر را بهتر تحمل کند. به همین دلیل، برای دندان‌های عقب که نیاز به تحمل فشار زیاد دارند؛ استفاده می‌شود.

موارد کاربرد

ایمپلنت پایه کوتاه: در نواحی‌ای که استخوان فک کافی نیست (مثلاً در نزدیکی سینوس‌ها یا عصب‌ها) به کار می رود. برای بیمارانی که تمایلی به جراحی‌های پیچیده و پیوند استخوان ندارند؛ مناسب است.

ایمپلنت پایه بلند: در مواردی که حجم استخوان کافی وجود دارد و فشار بالایی به دندان وارد می‌شود مناسب می باشد.

زمان و پیچیدگی درمان

ایمپلنت پایه کوتاه: نصب ساده‌تری دارد و معمولاً نیاز به جراحی‌های اضافی (مثل پیوند استخوان) ندارد. بنابراین زمان درمان کوتاه‌تر است.

ایمپلنت پایه بلند: اگر نیاز به پیوند استخوان باشد؛ فرآیند درمان طولانی‌تر و پیچیده‌تر می‌شود. همچنین زمان بهبودی بیشتر خواهد بود.

هزینه

ایمپلنت پایه کوتاه: به دلیل عدم نیاز به جراحی‌های پیچیده‌تر و زمان درمان کوتاه‌تر، هزینه کمتری دارد.

ایمپلنت پایه بلند: اگر نیاز به پیوند استخوان یا جراحی‌های اضافی باشد؛ هزینه کلی درمان بیشتر خواهد بود.

در مجموع به گفته بهترین متخصص کامپوزیت دندان تهران در طلوع دنت:

ایمپلنت پایه کوتاه برای بیمارانی که استخوان فک کافی ندارند و نمی‌خواهند جراحی‌های پیچیده مثل پیوند استخوان انجام دهند؛ مناسب است. این نوع ایمپلنت بیشتر برای نواحی با فشار کمتر و دندان‌های جلو استفاده می‌شود.

ایمپلنت پایه بلند پایداری و قدرت بیشتری دارد و برای نواحی با فشار زیاد (مثل دندان‌های عقب) و بیمارانی که استخوان فک قوی و کافی دارند؛ انتخاب بهتری است.

قیمت مینی ایمپلنت

هزینه مینی ایمپلنت دندان به عوامل مختلفی بستگی دارد و معمولاً در محدوده‌های متفاوتی قرار می‌گیرد. اطلاعات زیر به شما کمک می‌کند تا درک بهتری از قیمت‌ها و عوامل مؤثر بر آن‌ها داشته باشید:

• تعداد مینی ایمپلنت‌ها
• نوع و برند ایمپلنت
• هزینه‌های جانبی مربوط به مشاوره، تصویربرداری و سایر خدمات دندانپزشکی
• تخصص دندانپزشک

به طور کلی، قیمت مینی ایمپلنت معمولاً کمتر از ایمپلنت‌های استاندارد است.  قیمت مینی ایمپلنت‌ها بین 2,000,000 تا 5,000,000 تومان برای هر واحد تخمین زده شده است؛ اما این قیمت ها تقریبی بوده و ممکن است بسته به شرایط خاص بیمار و کلینیک متفاوت باشد.

مینی اسکرو ایمپلنت

مینی اسکرو ایمپلنت (Mini Screw Implant) یا مینی اسکرو ارتودنسی یک نوع پیچ کوچک است که به‌طور موقت در استخوان فک قرار داده می‌شود و به عنوان لنگر (Anchor) در درمان‌های ارتودنسی به کار می‌رود. برخلاف ایمپلنت‌های دندانی که دائمی هستند؛ مینی اسکروها به طور موقت در استخوان کاشته می‌شوند تا نیروهای ارتودنسی را به دندان‌ها منتقل کنند و پس از اتمام درمان برداشته می‌شوند.

تفاوت مینی اسکرو با ایمپلنت‌های دندانی:

مینی اسکروها به صورت موقت برای درمان‌های ارتودنسی استفاده می‌شوند؛ در حالی که ایمپلنت‌های دندانی به عنوان جایگزینی دائمی برای دندان‌های از دست رفته به کار می‌روند. مینی اسکروها به مراتب کوچک‌تر از ایمپلنت‌های دندانی هستند و نصب آنها نیاز به جراحی‌های پیچیده ندارد.

در نهایت، ایمپلنت پایه کوتاه یا مینی ایمپلنت چه کاربردی دارند؟

ایمپلنت های پایه کوتاه یا مینی ایمپلنت ها به دلیل طول کوتاه تر، در شرایط خاصی کاربرد دارند. یکی از اصلی‌ترین موارد کاربرد ایمپلنت‌های پایه کوتاه در مواقعی است که بیمار به دلیل تحلیل استخوان فک، ارتفاع کافی استخوان برای نصب ایمپلنت‌های بلندتر ندارد. این اتفاق ممکن است در فک بالا یا فک پایین رخ دهد، به‌ویژه در نواحی‌ای که استخوان به مرور زمان تحلیل رفته است.

در برخی موارد، بیمارانی که استخوان فک کافی ندارند ممکن است نیاز به جراحی‌های پیچیده مانند پیوند استخوان یا لیفت سینوس داشته باشند. اما استفاده از ایمپلنت‌های پایه کوتاه می‌تواند نیاز به این جراحی‌ها را کاهش دهد یا حتی به‌کلی حذف کند.

در نواحی‌ای که ساختارهای حساس آناتومیک مانند عصب‌های فکی یا سینوس‌های فکی نزدیک به سطح استخوان قرار دارند؛ استفاده از ایمپلنت‌های پایه کوتاه می‌تواند از آسیب به این ساختارها جلوگیری کند. به عنوان مثال، در فک بالا، ایمپلنت‌های پایه کوتاه می‌توانند از نفوذ به سینوس جلوگیری کنند.