معرفی انواع کاشت ایمپلنت | کدام برای شما مناسب تر است؟

کاشت ایمپلنت دندان یک روش جایگزینی دندان‌های از دست رفته است؛ که به جای ریشه دندان، از یک پیچ فلزی درون استخوان فک استفاده می‌شود. انواع مختلف کاشت ایمپلنت دندان موضوعی است که در این مطلب متخصص ایمپلنت در تهران به توضیح آن پرداخته است.

انواع کاشت ایمپلنت دندانی

انواع مختلف کاشت دندان وجود دارد که بسته به قدرت، وضعیت استخوان فک و وضعیت عمومی شما انتخاب می شوند. متداول ترین آنها عبارت اند از:

ایمپلنت اندواستیل (Endosteal Implants)

رایج‌ترین نوع ایمپلنت که به صورت مستقیم در استخوان فک کاشته می‌شود؛ ایمپلنت اندواستیل است. این ایمپلنت برای بیمارانی که دارای حجم استخوان کافی در فک هستند مناسب می باشد. این ایمپلنت‌ها مستقیماً در استخوان فک قرار می‌گیرند و به عنوان پایه‌ای محکم برای نگهداری پروتزهای دندانی، مانند تاج، بریج یا دندان مصنوعی، عمل می‌کنند.

ایمپلنت اندواستیل معمولاً از تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می‌شوند که بافت‌های بدن به خوبی آن را قبول می‌کنند و باعث رشد استخوان به دور ایمپلنت می‌شود. این ایمپلنت‌ها اغلب به شکل پیچ‌های کوچک (اسکرو) یا سیلندر هستند؛ اما انواع تیغه‌ای (Blade) آن نیز وجود دارد.

مزایای ایمپلنت اندواستیل

1. ثبات بالا: ایمپلنت‌های اندواستیل به دلیل کاشته شدن در داخل استخوان فک، استحکام و پایداری بالایی دارند.
2. ظاهر طبیعی: دندان‌هایی که بر روی این ایمپلنت‌ها نصب می‌شوند؛ بسیار شبیه به دندان‌های طبیعی هستند.
3. دوام طولانی: با مراقبت صحیح، ایمپلنت‌های اندواستیل می‌توانند مادام‌العمر باقی بمانند.

معایب ایمپلنت اندواستیل

1. نیاز به حجم استخوان کافی: اگر بیمار حجم استخوان کافی نداشته باشد؛ ممکن است نیاز به جراحی‌ پیوند استخوان باشد.
2. زمان بهبودی طولانی: فرآیند اسئواینتگریشن ممکن است چند ماه طول بکشد که در این مدت باید صبر کرد تا دندان دائمی نصب شود.

به طور کلی، ایمپلنت‌های اندواستیل یک گزینه مؤثر و پرطرفدار برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته هستند و بسیاری از دندانپزشکان این نوع ایمپلنت را به دلیل عملکرد و ظاهر عالی آن توصیه می‌کنند.

ایمپلنت ساب‌پریوستیل (Subperiosteal Implants)

ایمپلنت ساب‌پریوستیل (Subperiosteal Implants) نوعی از ایمپلنت‌های دندانی است که در مواردی استفاده می‌شود که بیمار به دلیل تحلیل استخوان یا مشکلات دیگر، قادر به دریافت ایمپلنت‌های اندواستیل (که داخل استخوان فک کاشته می‌شوند) نیست. این نوع ایمپلنت به جای اینکه درون استخوان فک قرار بگیرد؛ روی استخوان و زیر لثه کاشته می‌شود.

این ایمپلنت‌ها معمولاً از فلزات زیست‌سازگار مانند تیتانیوم ساخته می‌شوند که بافت‌های بدن به خوبی آن را قبول می‌کنند. ایمپلنت ساب‌پریوستیل دارای یک چارچوب فلزی است که بر روی استخوان فک قرار می‌گیرد. این چارچوب دارای پایه‌هایی است که از طریق لثه به بیرون می‌آیند و به پروتز دندانی متصل می‌شوند.

مزایای ایمپلنت ساب‌پریوستیل

1. عدم نیاز به استخوان کافی: این نوع ایمپلنت برای بیمارانی که تحلیل استخوان شدید دارند مناسب است؛ زیرا نیازی به کاشت درون استخوان فک ندارد.
2. جراحی کمتر تهاجمی: به دلیل عدم نیاز به جراحی استخوان، روش کاشت این ایمپلنت‌ها معمولاً کمتر تهاجمی است.

معایب ایمپلنت ساب‌پریوستیل

1. پایداری کمتر: در مقایسه با ایمپلنت‌های اندواستیل، ایمپلنت‌های ساب‌پریوستیل ممکن است پایداری کمتری داشته باشند زیرا به طور مستقیم درون استخوان فک قرار نمی‌گیرند.
2. ریسک عفونت: چون پایه‌های ایمپلنت از لثه بیرون می‌آیند؛ احتمال عفونت یا تحریک لثه وجود دارد.
3. ظاهر طبیعی کمتر: چون چارچوب فلزی ممکن است در برخی موارد از زیر لثه دیده شود؛ این نوع ایمپلنت ممکن است ظاهر طبیعی کمتری داشته باشد.

به طور کلی ایمپلنت‌های ساب‌پریوستیل یک گزینه جایگزین برای بیمارانی هستند که نمی‌توانند از ایمپلنت‌های اندواستیل استفاده کنند. این ایمپلنت‌ها می‌توانند به بیماران کمک کنند تا بدون نیاز به جراحی‌های پیچیده‌تر، پروتزهای دندانی با ثبات نسبی داشته باشند.

ایمپلنت زایگوماتیک (Zygomatic Implants)

– **موارد استفاده:** برای بیمارانی که استخوان فک بالایی آنها به شدت تحلیل رفته و امکان کاشت ایمپلنت اندواستیل نیست.
– **شکل:**

ایمپلنت زایگوماتیک (Zygomatic Implants) یک نوع خاص از ایمپلنت‌های دندانی است که در مواردی که بیمار دارای تحلیل شدید استخوان فک بالا است و نمی‌تواند از ایمپلنت‌های استاندارد استفاده کند؛ به کار می‌رود. این ایمپلنت‌ها به جای اینکه در استخوان فک بالا کاشته شوند، در استخوان گونه (زایگوم) قرار می‌گیرند.

مانند دیگر ایمپلنت‌های دندانی، ایمپلنت‌های زایگوماتیک نیز معمولاً از تیتانیوم ساخته می‌شوند که بافت بدن به خوبی آن را می‌پذیرد اما شکل ظاهری آن بسیار بلندتر از ایمپلنت‌های معمولی است؛ زیرا باید طول بیشتری را طی کنند تا به استخوان گونه برسند.

طول این ایمپلنت‌ها می‌تواند به 30 تا 50 میلی‌متر برسد؛ در حالی که ایمپلنت‌های معمولی معمولاً حدود 10 تا 15 میلی‌متر طول دارند. بهبودی و زمان لازم برای اسئواینتگریشن (اتصال استخوان به ایمپلنت) مشابه ایمپلنت‌های معمولی است؛ اما ممکن است نیاز به مراقبت‌های بیشتری داشته باشد.

مزایای ایمپلنت زایگوماتیک

1. راه‌حل برای موارد پیچیده: این ایمپلنت‌ها برای بیمارانی که تحلیل شدید استخوان دارند و نمی‌توانند از ایمپلنت‌های سنتی استفاده کنند؛ مناسب است.
2. کاهش نیاز به پیوند استخوان: با استفاده از ایمپلنت زایگوماتیک، نیازی به جراحی‌های پیچیده مانند پیوند استخوان فک بالا نیست.
3. نصب دندان فوری: در برخی موارد، می‌توان دندان‌های موقتی را بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت نصب کرد.

معایب ایمپلنت زایگوماتیک

1. جراحی پیچیده‌تر: جراحی برای کاشت ایمپلنت‌های زایگوماتیک پیچیده‌تر است و نیاز به مهارت و تجربه بیشتری دارد.
2. زمان بهبودی طولانی‌تر: به دلیل پیچیدگی بیشتر جراحی، زمان بهبودی ممکن است طولانی‌تر باشد.
3. عوارض احتمالی: از آنجا که این ایمپلنت‌ها در استخوان گونه کاشته می‌شوند؛ ممکن است عوارضی مانند درد یا عفونت‌های احتمالی وجود داشته باشد.

در نتیجه‌ ایمپلنت زایگوماتیک یک راه‌حل پیشرفته و مؤثر برای بیمارانی است که به دلیل تحلیل شدید استخوان فک بالا قادر به استفاده از ایمپلنت‌های استاندارد نیستند. این نوع ایمپلنت‌ها به دندانپزشکان امکان می‌دهند تا بدون نیاز به جراحی‌های پیچیده‌تر، به بیماران کمک کنند تا دندان‌های جایگزین با ثبات و عملکرد بالا داشته باشند.

ایمپلنت فوری (Immediate Load Implants)

ایمپلنت فوری (Immediate Load Implants) نوعی ایمپلنت دندانی است که به بیمار امکان می‌دهد تا بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت، دندان موقتی روی آن نصب شود. این نوع ایمپلنت برای بیمارانی مناسب است که می‌خواهند در کوتاه‌ترین زمان ممکن دندانی جایگزین داشته باشند و نمی‌خواهند برای نصب دندان نهایی ماه‌ها صبر کنند.

به گفته بهترین دکتر ایمپلنت فوری در تهران ایمپلنت یک روزه، مانند دیگر ایمپلنت‌های دندانی نیز معمولاً از تیتانیوم ساخته می‌شوند که به سرعت با استخوان فک پیوند برقرار می‌کند. طراحی ایمپلنت‌های فوری معمولاً به گونه‌ای است که بتوانند استحکام اولیه کافی را برای نگهداری دندان موقت فراهم کنند. این امر از طریق طراحی ویژه ایمپلنت و استفاده از موادی که فرآیند استخوان‌سازی را تسریع می‌کنند؛ محقق می‌شود.

روش کاشت ایمپلنت های یک روزه به این صورت است که ایمپلنت در استخوان فک کاشته می‌شود و به‌طور همزمان یا حداکثر تا 48 ساعت بعد، دندان موقتی روی آن نصب می‌شود. برخلاف روش‌های سنتی که نیاز به چندین ماه انتظار برای اسئواینتگریشن (اتصال استخوان به ایمپلنت) دارند؛ در ایمپلنت فوری، بیمار می‌تواند بلافاصله از دندان جدید خود استفاده کند.

این روش برای بیمارانی که استخوان فک قوی و سالمی دارند و می‌خواهند بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت دندانی موقتی داشته باشند؛ مناسب است.

 مزایای ایمپلنت فوری

1. زمان کمتر: کاهش چشمگیر زمان مورد نیاز برای جایگزینی دندان از چندین ماه به چند روز.
2. جلوگیری از تحلیل استخوان: نصب سریع دندان روی ایمپلنت می‌تواند به حفظ ساختار و حجم استخوان فک کمک کند.
3. ظاهر بهتر: بیمار بلافاصله پس از جراحی دارای دندان موقت است؛ که می‌تواند به حفظ زیبایی ظاهری کمک کند.

 معایب ایمپلنت فوری

1. نیاز به شرایط خاص: این روش برای همه بیماران مناسب نیست. برای استفاده از ایمپلنت فوری، بیمار باید استخوان فک کافی و سلامت کلی خوبی داشته باشد.
2. ریسک بالا: اگر ایمپلنت به درستی با استخوان پیوند نخورد یا تحت فشار زیاد قرار گیرد؛ ممکن است شکست بخورد.
3. هزینه بالاتر: به دلیل نیاز به مواد و تکنیک‌های پیشرفته‌تر، ایمپلنت‌های فوری معمولاً هزینه بیشتری نسبت به روش‌های سنتی دارند.

در نهایت ایمپلنت فوری یک گزینه عالی برای بیمارانی است که به دنبال نتایج سریع و کارآمد هستند و شرایط لازم برای استفاده از این تکنیک را دارند. این روش امکان بازگشت سریع‌تر به زندگی روزمره با دندان‌های جدید را فراهم می‌کند؛ اما باید تحت نظارت دقیق و با مشورت دندانپزشک متخصص انجام شود تا موفقیت بلندمدت ایمپلنت تضمین شود.

ایمپلنت دیجیتال (Digital Implant)

ایمپلنت دیجیتال یک روش پیشرفته و نوین در حوزه کاشت ایمپلنت است که از تکنولوژی‌های دیجیتال برای بهبود دقت، سرعت و نتایج نهایی فرآیند کاشت ایمپلنت استفاده می‌کند. این روش شامل استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری، تصویربرداری سه‌بعدی (3D imaging) و چاپ سه‌بعدی برای برنامه‌ریزی دقیق و اجرای مراحل مختلف کاشت ایمپلنت می‌باشد.

در این روش از تصاویر سه‌بعدی و اشعه ایکس دیجیتال (مانند CBCT یا توموگرافی کامپیوتری با پرتو مخروطی) برای اسکن دقیق فک و دندان‌ها استفاده می‌شود. این تصاویر به دندانپزشک امکان می‌دهد تا وضعیت استخوان فک، ساختارهای اطراف و محل دقیق کاشت ایمپلنت را به دقت بررسی کند.

نرم‌افزارهای تخصصی برای برنامه‌ریزی جراحی کاشت ایمپلنت مورد استفاده قرار می‌گیرند. این نرم‌افزارها امکان طراحی دقیق محل و زاویه کاشت ایمپلنت را فراهم می‌کنند و به دندانپزشک کمک می‌کنند تا بهترین موقعیت را برای کاشت ایمپلنت انتخاب کند.

براساس برنامه‌ریزی دیجیتال، یک راهنمای جراحی (guide) با استفاده از چاپ سه‌بعدی ساخته می‌شود. این راهنما به دندانپزشک کمک می‌کند تا ایمپلنت را با دقت بالا در محل مورد نظر قرار دهد و احتمال خطا را به حداقل برساند.

مزایای ایمپلنت دیجیتال

1. دقت بالا: استفاده از نرم‌افزارهای دیجیتال و تصاویر سه‌بعدی باعث افزایش دقت در برنامه‌ریزی و اجرای جراحی می‌شود.
2. سفارشی‌سازی بهتر: امکان طراحی و ساخت سفارشی ایمپلنت و پروتز برای هر بیمار به‌طور جداگانه.
3. کاهش خطاها: راهنمای جراحی دیجیتال احتمال خطاهای انسانی را به حداقل می‌رساند.
4. راحتی بیشتر: کاهش نیاز به جراحی‌های پیچیده‌تر و زمان بهبودی کوتاه‌تر.

معایب ایمپلنت دیجیتال

1. هزینه بالاتر: ایمپلنت دیجیتال ممکن است هزینه بالاتری نسبت به روش‌های سنتی داشته باشد به دلیل استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته.
2. نیاز به تجهیزات خاص: برای انجام ایمپلنت دیجیتال، دندانپزشک باید به تجهیزات و نرم‌افزارهای پیشرفته دسترسی داشته باشد.

ایمپلنت دیجیتال در بهترین مرکز ایمپلنت دیجیتال تهران یا سایر شهرها یک پیشرفت مهم در حوزه دندانپزشکی است که به دندانپزشکان امکان می‌دهد تا با دقت و سرعت بیشتری ایمپلنت‌های دندانی را کاشته و نتایج بهتری را برای بیماران فراهم کنند.

ایمپلنت مینی (Mini Implants)

ایمپلنت مینی نوعی ایمپلنت دندانی است که اندازه‌ای کوچکتر و قطر کمتری نسبت به ایمپلنت‌های استاندارد دارد. این نوع ایمپلنت‌ها برای موارد خاصی که فضای استخوانی محدود است یا نیاز به یک راه‌حل کمتر تهاجمی وجود دارد؛ استفاده می‌شوند. ایمپلنت‌های مینی اغلب برای تثبیت پروتزهای متحرک یا به عنوان جایگزین دندان‌های کوچک‌تر به کار می‌روند.

ایمپلنت‌های مینی معمولاً قطری بین 1.8 تا 3.3 میلی‌متر دارند؛ در حالی که ایمپلنت‌های استاندارد قطری بین 3.4 تا 7 میلی‌متر دارند. طول این ایمپلنت‌ها نیز معمولاً کوتاه‌تر از ایمپلنت‌های استاندارد است.

مانند دیگر ایمپلنت‌های دندانی، ایمپلنت‌های مینی نیز از تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می‌شوند که به دلیل سازگاری بالا با بدن، به سرعت با استخوان فک پیوند می‌خورند. ایمپلنت‌های مینی به ویژه در بیمارانی که پروتزهای آنها به خوبی در دهان ثابت نمی‌شود؛ مؤثر است.  در برخی موارد، ایمپلنت‌های مینی به عنوان ایمپلنت‌های موقت استفاده می‌شوند تا زمانی که ایمپلنت‌های دائمی آماده شوند.

مزایای ایمپلنت مینی

1. جراحی کمتر تهاجمی: به دلیل کوچک‌تر بودن، نیاز به جراحی کمتر تهاجمی دارد و معمولاً با ناراحتی و عوارض کمتری همراه است.
2. هزینه کمتر: به طور معمول، ایمپلنت‌های مینی هزینه کمتری نسبت به ایمپلنت‌های استاندارد دارند.
3. بهبودی سریع‌تر: به دلیل جراحی ساده‌تر، زمان بهبودی کوتاه‌تر است.
4. نیاز به استخوان کمتر: برای بیمارانی که حجم استخوان فک آنها محدود است، ایمپلنت مینی می‌تواند گزینه مناسبی باشد.

معایب مینی ایمپلنت

1. پایداری کمتر: به دلیل اندازه کوچک‌تر، استحکام کمتری نسبت به ایمپلنت‌های استاندارد دارند به ویژه در مواردی که فشار زیادی به دندان وارد می‌شود.
2. محدودیت در کاربرد: ایمپلنت‌های مینی برای همه موارد مناسب نیستند و برای جایگزینی دندان‌هایی که نیاز به تحمل بار سنگین دارند؛ استفاده نمی‌شوند.
3. عمر کوتاه‌تر: به دلیل پایداری کمتر، ممکن است عمر مفید ایمپلنت‌های مینی کمتر از ایمپلنت‌های استاندارد باشد.

به طور کلی ایمپلنت مینی یک گزینه عالی برای بیمارانی است که به دنبال یک راه‌حل کمتر تهاجمی و مقرون‌به‌صرفه هستند یا افرادی که فضای استخوانی محدودی دارند. با این حال، این نوع ایمپلنت‌ها برای هر موقعیتی مناسب نیستند و انتخاب آنها باید بر اساس نیازهای خاص بیمار و با مشورت دندانپزشک انجام شود.

ایمپلنت All-on-4

ایمپلنت All-on-4 یک روش پیشرفته در دندانپزشکی است که برای بازسازی کامل قوس دندانی (تمام دندان‌های یک فک) به کار می‌رود. این روش به‌ویژه برای بیمارانی مناسب است که بیشتر یا تمام دندان‌های خود را از دست داده‌اند و می‌خواهند با استفاده از چهار ایمپلنت، یک پروتز کامل ثابت برای تمام دندان‌های یک فک داشته باشند.

دو ایمپلنت عقبی به‌صورت مایل (با زاویه حدود 30 تا 45 درجه) در استخوان فک قرار می‌گیرند؛ و دو ایمپلنت جلویی به‌صورت عمودی. این زاویه‌دهی باعث می‌شود که ایمپلنت‌ها پایداری بیشتری داشته باشند و از استخوان فک بهتر استفاده شود؛ حتی اگر تراکم استخوان کم باشد.

سپس بر روی این چهار ایمپلنت، یک پروتز دندانی کامل (که معمولاً از جنس آکریلیک یا سرامیک است) به‌طور دائمی نصب می‌شود. این پروتز بسیار محکم است و ظاهری طبیعی دارد.

 مزایای ایمپلنت All-on-4

1. صرفه‌جویی در هزینه و زمان: به جای استفاده از 8 تا 10 ایمپلنت برای یک قوس کامل دندانی، این روش فقط به 4 ایمپلنت نیاز دارد که هزینه و زمان درمان را کاهش می‌دهد.
2. عدم نیاز به پیوند استخوان: به دلیل زاویه‌دهی ایمپلنت‌های عقبی، نیاز به پیوند استخوان در اکثر موارد برطرف می‌شود؛ حتی اگر تراکم استخوان کم باشد.
3. ثبات و پایداری بالا: طراحی و قرارگیری دقیق ایمپلنت‌ها باعث می‌شود که پروتز نصب شده بسیار محکم و پایدار باشد.
4. نصب دندان فوری: بسیاری از بیماران می‌توانند بلافاصله پس از جراحی از دندان‌های موقت استفاده کنند.

 معایب ایمپلنت All-on-4

1. برای همه مناسب نیست: افرادی که تراکم استخوان بسیار کمی دارند یا مشکلات جدی بهداشتی دارند ممکن است کاندید مناسبی نباشند.
2. پروتز متصل: پروتز در این روش به‌طور دائمی به ایمپلنت‌ها متصل است و برای تمیز کردن نیاز به روش‌های خاص دارد.
3. محدودیت در تنظیم: پس از نصب پروتز دائمی، تنظیمات ممکن است دشوارتر باشد.

در نتیجه‌ این روش برای بیمارانی که به دنبال یک پروتز ثابت و دائمی هستند؛ بسیار مناسب است و با مشورت با دندانپزشک، می‌توان تعیین کرد که آیا این روش بهترین گزینه برای نیازهای شما است یا خیر.

ایمپلنت All-on-6

ایمپلنت All-on-6 یک روش پیشرفته دندانپزشکی است که مانند روش All-on-4 برای بازسازی کامل قوس دندانی استفاده می‌شود؛ اما با این تفاوت که در این روش به جای چهار ایمپلنت، از شش ایمپلنت برای پشتیبانی از پروتز کامل دندان‌های یک فک استفاده می‌شود. این روش برای بیمارانی مناسب است که تعداد بیشتری از ایمپلنت‌ها را برای افزایش پایداری و توزیع بهتر نیروهای جویدن نیاز دارند.

تفاوت انواع ایمپلنت

انواع مختلف ایمپلنت‌های دندانی برای پاسخ به نیازهای مختلف بیماران طراحی شده‌اند. تفاوت‌های اصلی بین  انواع ایمپلنت به موارد زیر مربوط می شود:

• ساختار ایمپلنت
• روش‌های جراحی
• ویژگی‌های کاربردی

در ادامه متخصص کامپوزیت دندان تهران ، تفاوت‌های اصلی بین انواع مختلف ایمپلنت‌های دندانی را توضیح می‌دهند:

1- ایمپلنت‌های اندواستیل (Endosteal Implants) در استخوان فک کاشته می‌شود و نیاز به جراحی برای ایجاد فضای مناسب در استخوان فک و کاشت ایمپلنت دارد.

2- ایمپلنت‌های ساب‌پریوستیل (Subperiosteal Implants) زیر لایه نازک لثه و روی استخوان فک قرار می‌گیرد و مناسب برای بیمارانی که تراکم استخوان کافی ندارند و نمی‌توانند از ایمپلنت‌های اندواستیل استفاده کنند.

3- ایمپلنت‌های زایگوماتیک (Zygomatic Implants) در استخوان گونه (زایگوم) قرار می‌گیرند و مناسب برای بیمارانی است که تحلیل شدید استخوان فک بالا دارند.

4- مینی ایمپلنت‌ (Mini Implants) در استخوان فک کاشته می‌شوند و کوچکتر از ایمپلنت‌های استاندارد هستند و برای جایگزینی دندان‌های بزرگ‌تر یا تحمل بار سنگین مناسب نیست.

5- ایمپلنت‌های فوری (Immediate Load Implants) مشابه ایمپلنت‌های استاندارد هستند؛ اما با امکان نصب دندان موقت بلافاصله پس از جراحی.

6- ایمپلنت‌های دیجیتال (Digital Implants) مشابه ایمپلنت‌های استاندارد هستند؛ اما با استفاده از تکنولوژی دیجیتال برای برنامه‌ریزی دقیق و استفاده از راهنمای جراحی.

7- ایمپلنت All-on-4 و All-on-6 از 4 یا 6 ایمپلنت برای پشتیبانی از پروتز کامل دندانی استفاده می کنند.

در پایان

در این مطلب به معرفی انواع کاشت ایمپلنت دندان پرداخته شد. اینکه کدام ایمپلنت دندان برای شما مناسب تر است؟ کاملا بستگی به وضعیت سلامت جسمانی شما، وضعیت دهان و دندان، میزان بودجه و در نهایت صلاحدید متخصص و جراح ایمپلنت شما دارد. همچنین می توانید برای آشنایی با انواع ایمپلنت دندان بر اساس تکنیک اجرایی و مراحل درمان، اندازه و قطر، شکل بدنه، برند و کشور سازنده و … به مطلب انواع مختلف ایمپلنت دندان مراجعه فرمایید.